شکوفه می رقصد ازباد بهاری                      شده سرتاسر دشت سبز وگلناری

وعده گاه مان جمعه ۱۲/۲/۹۳ساعت ۵:۳۰دقیقه صبح دروازه شیراز

بعدازجمع شدن همه نفرات درتاریک وروشن صبحگاهی سرانجام درساعت ۶صبح بادودستگاه اتوبوس وحدود ۸۰نفردرجاده اصفهان-شهرضا حرکت آغاز میشود مقصد (دهاقان )دشت لاله های واژگون وقله شنلی می باشد .

پس ازگذشتن ازشهرضاوکمربندی شهرضا به سمت دهاقان حرکت کرده وپس ازخروج از دهاقان ودورزدن ازدوربرگردان واردجاده “دهاقان –سمیرم”شده،پس ازحدود ۴۰کیلومتردرساعت ۸:۴۵ دقیقه  به مقصد” آستانه” میرسیم ،توسط سرپرست برنامه تقسیم وظیفه صورت میگیرد ،ساعت ۹صبح رانشان میدهد ابتدای دره” لاله های واژگون “درحرکتیم  ،باحرکت دردره” لاله های واژگون” درمسیر آب به سد آستانه میرسیم وپس ازگذشت نیم ساعت به دشت لاله های واژگون میرسیم

پس ازصرف صبحانه درساعت ۱۰باتشخیص سرپرست افرادبه دو گروه تقسیم شده ،یک گروه خانواده هاکه مستقردر دشت لاله ها میشوند وگروه دیگر افرادکوه پیما .

هوای مطبوع بهاری،جویباران، سبزه زاران ،،نغمه بلبلان،صدای گوشنواز آب درمسیروبخصوص لاله های زیبای واژگون درجای جای منطقه باعث شوروشعف خاصی دربین افرادمیگرددوماچه خرسندیم ازاین همه زیبایی…………

گروه کوهپیمایی درساعت ۱۰صبح باتعداد۴۱ نفرشروع به حرکت ازروی یال اصلی درجهت غرب وشمال غربی به سمت قله شنلی نمود.

مسیر”آستانه “جبهه شرقی برای صعود قله شنلی محسوب می گردد.

(لازم به ذکراست که مسیرروستای” ورق وچشمه آلمالوخ “جبهه جنوب شرقی صعود به قله شنلی می باشد.)

درساعت ۱۳ به قله رسیدیم ،شوروشعف خاصی دربین همه افراد صعودکننده به چشم می خورد،همه خوشحال وپرانرژی  ازاین صعودلذت بخش ،لحظه به یادماندنی بود.

به گفته:”آقای عشاقی جای همه کسانی که قبلا به قله ها رسیدندواکنون دربین مانیستند سبز ویادشان گرامی باد”.

پس ازانجام مراسم قله وگرفتن عکس های بیادماندنی (برای ثبت خاطرات)درساعت ۱۳:۴۵دقیقه به طرف پایین درحرکتیم ،دربین راه باتشخیص سرپرست هرازگاهی استراحت کوتاهی می نمودیم وسپس ادامه مسیر……هوانیمه ابری ،گاه قطره های باران …..ولی این هم خالی ازلطف نبود!!!!!

ساعت ۱۶ رانشان میدادکه به دشت لاله هارسیدیم ،سفره های ناهار همراه باچاشنی محبت وصفاگسترده شد وناهار صرف شد ،عصرزیبایی بود ، هوا ی نیمه ابری ومطبوعی بود،نسیم بسیار ملایم بهاری میوزید…. درساعت ۱۷:۳۰دقیقه  باجمع آوری وسایل وحرکت دردره به سمت اتوبوسهاراه می افتیم،ساعت ۱۸ سواراتوبوس به سمت اصفهان در حرکتیم ،وقتی ساعت ۲۰رانشان میداد  به دروازه شیراز میرسیم ،لحظه خداحافظی است .

 بدرودنه برای همیشه                 به امید سلامی دیگر.

                                     گزاش نویس:شهنوش عبادت(خانم بذرافشان)

متن گزارش این برنامه در اسرع وقت قرار خواهد گرفت

« کوهنوردی یک روش زندگی است. روشی که در آن یک سیب بین همه اعضاء گروه تقسیم می شود. روشی که در آن قوی ترین عضو گروه به پای ضعیف ترین راه می‌رود. راهی که رقابت ندارد که به رهروانش حقوق نمی‌دهند و ایشان را نیازی به سوت و کف مشوقان درقله نیست. ناجی بی‌منت یکدیگرند. گروه می‌سازنند تا دل جوانان به سنگ بند کنند تا به ننگ بند نشود. مزدشان معراج روح است و تشویقشان نوازش باد. قانونشان عشق است و قانون گذارشان معشوق. عشق به طبیعت، عشق به زندگی است و زندگی تجلی عشق است و مرگ آنجاست که عشق نیست. کوهنوردی عشق به طبیعت است و عشق به طبیعت، ورزش ما نیست، باور ماست، زندگی ماست. به راستی که کوهنوردی تنها ورزش نیست، کوهنوردی یک روش زندگی است.»

ادموند هيلاري

سِر ادموند هیلاری (به انگلیسی: Sir Edmund Percival Hillary)‏ (تولد: ۲۰ ژوئیه ۱۹۱۹ – درگذشت: ۱۱ ژانویه ۲۰۰۸)کوهنورد و کاشف و نیکوکار نیوزلندی بود. او و تنزینگ نورگی (نپال) نخستین انسان‌هایی بودند که به قله اورست صعود کردند. این دو نفر که در بیست و نه مه ۱۹۵۳ در ساعت ۱۱٫۳۰ به قله اورست رسیدند هر دو عضو یک هیئت انگلیسی به سرپرستی جان هانت بودند که از مسیر یال جنوب شرقی (با عبور از آبشار یخی، کم غربی و لوتسه فیس) به قله رسیدند.

هیلاری زنبورداری نیوزلندی بود که بعدها از سوی ملکه انگلیس به دریافت لقب سر یا شوالیه مفتخر گردید.

پیش از وی تلاش‌های فراوانی برای فتح اورست صورت گرفته بود. در سال ۱۹۲۴ جورج مالوری کسی که پیکان حمله سه هیئت نخست این کوه بود، در تلاش برای فتح قله جان خود را به همراه همنوردش اندرو اروین از دست داد.

در ماه مه سال ۲۰۰۶، انزجار خود را از دسته‌ای ۴۰ نفره از کوهنوردان صعود کننده به اورست، که کوهنورد دیگری (دیوید شارپ) را در راه قله در حال مرگ رها کردند، اعلام کرد.

فاتح قله اورست و جستجوگر قطب جنوب سر ادموند هیلاری در سن ۸۷ سالگی برای بازدید مجدد به قطب جنوب بازگشت. به اعتقاد او این آخرین سفرش به این سرزمین یخ زده خواهد بود.

او در روز ۱۱ ژانویه ۲۰۰۸ در بیمارستان شهرداری آوکلند درگذشت.

منبع : از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

وعده گاهمان ۸ فروردین ۱۳۹۳ دروازه تهران اول خیابان امام خمینی

بعد از جمع شدن همه دوستان در ساعت ۲۱:۳۰ شب با یک دستگاه اتوبوس دو گروه پرواز و سیالان به سرپرستی آقایان عشاقی و حق شناس اصفهان به مقصد دزفول ترک کردیم ………

راه طولانی بود و بضی از دوستان تقریبا با همدیگر نا آشنا ………….

شب اول بود شب مانی در اتوبوس ……. جهت آشنایی دوستان با همدیگر پس از توجیهاتی که از طرف سرپرستان دو گروه انجام شد چون راه طولانی بود و می خواستیم طی مسیر را متوجه نشویم کارهایی از قبیل بازی ، شعر خوانی ، گفتن خاطره و لطیفه و بذله گویی …….. انجام دادیم شی صرف شد با خصوصیات مختص به خود ……. اتوبوس با گذر کردن از شهرها و گذشت از جاده های سر سبز و زیبای جنوب و گذر از تونل ها در ساعت ۶ صبح به دزفول رسید ….

درياچه سد دز

روز۹۳/۱/۹

پس از رفتن به سرویس بهداشتی ، هر کسی بنا به سلیقه و میل خودش صبحانه ای تهیه کرد .

طلوع دشت خوزستان بسیار زیبا بود ، هوا شرجی ، رودخانه دز نمایان ، جاده ها سر سبز ، همه نشانه هایی از بهار جنوب بودند و ما چه خوشحال و سرمست از دیدن این همه مناظر زیبا و دیدنی ……

در کنار رودخانه دز سفره صبحانه به همراه چاشنی مهر و صفا بر پا شد و صبحانه مفصلی میل شد . بعد از یک ساعت کوله پشتی ها بسته و آماده حرکت به سمت سد دز شدیم به راهنما یی و سرقدمی آقای حق شناس شروع به طی مسیر نمودیم .

چه زیبا بود منظره های جلوی رویمان ، نخل های سر فلک کشیده ، رودخانه زیبا و پرآب دز ، نغمه خوانی پرندگان ، هوای مطلوب (نه سرد نه گرم ) همه دست به دست هم داده تا مسافت نم ساعته را بپیماییم و با تشخیص سرپرستان گروه و توجیهات ایشان اقدام به بر پایی چادرها نمودیم. چادر ها یکی پس از دیگری بر پا شد و چه صحنه زیبا و دورنمای جالبی بود زمانی که همه چادرها بر پا شد همه شاد شاد از این گرد همایی ……… هوا چه بهاری و نشاط آور !!!!

هر کس به کاری مشغول شد ، آب تنی در رودخانه ، تهیه غذا ، استراحت ……

باز هم سفره ای همراه با مهر و صفا پهن شد و ناهار میل شد . پس از صرف ناهار استراحتی کردیم و عصر با تشخیص و توجیه سرپرست به کوهپیمایی سه ساعته ای در طبیعت زیبای اطراف پرداختیم .

کوه ها دیواره ای که در تمام نقاط سبز قبا بود و به مانند دیوار سبزی بود که به آسمان آبی متصل می شد و ترکیب این سبز و آبی چشم نواز بود . آبی آرامش می داد و سبزی امید …….

پس از کم کردن ارتفاع به چشمه ای زیر آن نخلستان زیبا رسیدیم پس از نوشیدن آب و استراحت به چادرها رسیدیم و پس از شب نشینی و آواز خوانی و صرف شام و لذت بردن از مصاحبت با یکدیگر روز به پایان رسید ، نم نم باران بر سقف چادر ها همانند لالایی ما را به خواب برد .

۱۰/۰۱/۹۳ – دره ارواح

با نغمه خوش پرندگان صبحمان را آغاز می کنیم و پس از جمع آوری وسایل و صرف صبحانه مختصر به سمت اتوبوس حرکت کرده . شدت باد و باران بهاری به لطافت هوا می افزود ، سوار اتوبوس شده و به سمت دره ارواح حرکت می کنیم این جا وسیله نقلیه عوض شد و به دو دستگاه مینی بوس تغییر یافت . از دریاچه سد دز به سمت سه راه سر دشت رفته و با حرکت در جاده سر دشت پس از طی حدود ۵ کیلومتر با انحراف به راست وارد جاده خاکی می شویم.

حدود ۱۵ الی ۲۰ کیلومتر حرکت در جاده خاکی به سمت جنوب غربی حرکت کرده و با کم کردن ارتفاع به ابتدای دره ارواح می رسیم و پیاده روی را شروع می کنیم که این قسمت از سفر مان نیز خالی لطف نبود .

دره ارواح نیز یکی از زیبایی های طبیعت دزفول می باشد . در ابتدای دره با حرکت از در بستر رودخانه از لا به لای نی ها و درختان رفته رفته دره تنگ شده و کوه های شنی بلند تر و سر به فلک کشیده ، دخمه ها و دهلیزها یی در چپ و راست مسیر بر زیبایی مسیر می افزایند . مسیر را همچنان در کنار رودخانه ادامه می دهیم . دره تنگ وتنگ تر می شود و آب بیشتر ……

ما در زیر نم نم باران طی مسیر می کنیم در اواسط دره برای صرف ناهار و استراحت توقف کرده . در ساعت ۱۶ اقدام به بازگشت کرده ، ساعت ۱۸ به مینی بوس ها رسیده و به سمت دزفول حرکت کردیم

به علت شدت باران شب مانی در کنار پارک ساحلی دزفول امکان پذیر نیست ، پس به مدرسه ای در دزفول رفتیم ……..

طبعا شب مانی در مدرسه قابل قیاس با شب مانی در طبیعت نیست ولی خالی از لطف هم نبود …..

۱۱/۰۱/۹۳  –  آبشار تله زنگ

ساعت ۵ صبح بیدار باش بود . پس از تجهیز وسایل در ساعت ۵:۳۰ با اتوبوس به سمت سه راه سر دشت رهسپار می شویم . با عبور از منطقه ” شیهون لیوس ” پس از طی ۱۰۰ کیلومتر به منطقه لب سفید می رسیم .از اتوبوس پیاده شده وسیله نقلیه مجددا تغییر یافت و با تعداد ۴۲ نفر و دو دستگاه واننت نیسان به سمت روستای سر تنگ و شوی حرکت می کنیم .

انگیزه دیدن آبشار ما  را در مقابل باد و باران و سردی هوای عقب نیسان صبور کرده بود . حدود ۷۰ کیلومتر بعد از لب سفید با انحراف به سمت راست وارد جاده خاکی شده و به سمت روستای سر تنگ و امام زاده پیر چل رهسپاریم .

بعد از گذشت یک ساعتی به آبشار زیبایی می رسیم با نوشیدن آب از چشمه زیر آبشار گلویی تازه کرده ادامه مسیر می دهیم گاه از آب گذر می  کنیم . بعد از نیم ساعت به آبشار دوقلویی می رسیم بسیار زیباست ……..

این قسمت را با حمایت دوستان از رودخانه گذر می کنیم و بعد از نیم ساعتی به آبشار اصلی (تله زنگ یا شوی ) می رسیم بسیار صحنه های زیبا و چشم اندازی است و این آبشار و زیبایی هایش چشم هر بیننده ای را خیره می کند و ما چه خوشبختیم که همراه با دوستان به چنین منطقه ای می رسیم با استراحت ۳ ساعته در ساعت ۴ بعد از ظهر راهی مسیر برگشت در سر بالایی می شویم .

رشته کوه ” سالن ” در شمال شرقی ما قرار دارد و ما در جهت غرب حرکت می کنیم . در ساعت ۱۱ در جاده خاکی و پاکوب از روستای سر تنگ در جهت غرب در سراشیبی به طرف پایین در حرکتیم . دره پر پیچ و خم و زیبایی است ، سر سبزی مناظر ، هوای مطبوع بهاری ، آب چشمه های متعدد و حرکت ما به زیر نم نم باران بهاری که گاهی بارانی بود و ابری و لحظه ای آفتابی می گشت . همه و همه بر زیبایی های مسیر می افزود و بسیار لحظات فرح بخشی بود ……..

ساعت ۷:۳۰ پس از گذشتن از شیب ها و لذت بردن از هئای مطبوع و بهاری و هم صحبتی گاه و بی گاه با دوستان به روستای سر تنگ رسیده سوار بر نیسان شده و پس از گذشت ۷۰ کیلومتر در جاده خاکی وارد جاده آسفالت نیسان در حرکت است تا به سه راه سر دشت و منطقه شیهون لیوس می رسیم . ساعات بودنمان در نیسان با وجود با شدید و هوای سرد و نم نم باران بسیار لذت بخش بود ………

سوار اتوبوس شدیم و باز به علت بارندگی و هوای ناپایدار به مدرسه ای که شب گذشته را آن جا مانده بودیم رفتیم و یک شب دیگر نیز در مدرسه سپری شد که باز هم خالی لطف نبود ……!!

۱۲/۰۱/۹۳

صبح ساعت ۸ با جمع آوری وسایل و صرف صبحانه سوار اتوبوس شده و به قصد اصفهان از دزفول حرکت می کنیم . ساعت ۱۲:۳۰ به خرم آباد می رسیم با گردشی در شهر و صرف ناهار و بازدید از قلعه زیبا و تاریخی  فلک الافلاک ساعاتی را سپری می کنیم . در ساعت ۱۴:۳۰ سوار اتوبوس شده .باگذشتن ازجاده های سر سبزوزیباوعبورازتونلهای متعدد و گذشتن از شهر دورود و ازنا رشته کوه اشتران باچهره سفید پوش نمایان میگردد پس از آن از الیگودرز گذشته و وارد جاده داران ودامنه شده وکوههای فریدن،آنالوجه،دالانکوه نیز سفید پوشند…….ساعت ۲۱:۳۰به اصفهان دروازه تهران میرسیم.

بدرود نه برای همیشه………. به امید درود وسرافرازی دوباره………..

گزارش نویس :  شهنوش عبادت (خانم بذرافشان)

به نام خدا

ساعت ۸ شب جمعه ۸/۱/۹۳،۴۳ نفر حرکت به سوی قطعه ای از بهشت روی زمین را با همراهی گروه کوهنوردی سیالان آغاز می کنیم.چه پرشور و چه خالصانه شادیم.اولین صبحانه سفر را ساعت ۷ صبح روز شنبه  چندی مانده به سد دز صرف می کنیم.۱ساعتی تا رسیدن به پنجاهمین سد بلند دنیا پیاده روی می کنیم.با هر قدمی که برمیداریم بهترین لحظات زندگی را تجربه می کنیم.در ساحل آرام سد چادر می زنیم.همان روز بعد از استراحتی اندک و صرف نهار به سوی ارتفاعات مشرف به دریاچه حرکت می کنیم و هر چه بالاتر می رویم بیشتر محو تماشای چشم اندازهای دلنواز و طبیعت اطراف سد می شویم.شب را در کنار آتش و تعریف خاطرات می گذرانیم.سستی و خواب و کدورت خواهان کمتری دارد،گویی همه بیم داریم نکند این دقایق را از دست بدهیم.

قطرات باران و خنکای روح نواز هوا ساعت ۶ صبح روز دوم که قصد حرکت به سوی درّه ارواح را داریم بدرقه راهمان هستند.پس از ۲ ساعت در اتوبوس به جایی می رسیم که باید ۱ساعت با مینی بوس به درّه ارواح برسیم.بالاخره می رسیم.با تجهیزات و لباس گرم حرکت می کنیم.هوا ابریست و آسمان دل باریدن دارد.

قطره قطره باران آغاز می شود و نرم نرمک باد می وزد.انگار در رویا سیر میکنی.برای ساعاتی فراموش می کنی که در دنیای آهن و دود به سر می بری و برای دقایقی آنی می شوی که می خواهی.

ناهار را در تنگه ای محصور شده بین دیواره ها صرف می کنیم.دل کندن از چشمه ها یی که روح و جان را می نوازد،سنگهای سفید آهکی زیر پایت،نیزارها که هر چه در درّه جلو می روی بیشترند و برای رسیدن به سرچشمه باید از آنها بگذری،دیواره های بلند،طبیعت بکر و حتی خرچنگ کوچکی که در درّه ارواح زندگی می کند،سخت است اما سفر است دیگر…

در راه بازگشت باریدن باران شدت گرفت و شب را در مدرسه ی بي بي گل    شهر دزفول سپری می کنیم.نمی  شود شب قصد خواب کرد وقتی فردایش آبشار بلند بالای شوی در انتظارت است.تنها شوق دیدار است که می تواند تو را زودتر از موعد مقرّر که ساعت ۵ صبح است آماده حرکت به سمت آبشار کند.سه ساعتی با وانت از مسیر پر پیچ و خمی که عبور آن کار هر وسیله نقلّیه و هر راننده ای نیست می گذریم.تا چشم کار می کند کوه می بینی با طبیعت تک درختی،نگاهت در میان راز و رمزهای کوهها و درخت ها گم می شود.در طول مسیر کبک های کوهی هراز گاهی سر از لانه هایشان بیرون می آورند و تماشایمان می کنند.گویی به ما خوش آمد می گویند.از کنار تابلویی می گذریم که روی آن نوشته شده به سمت امامزاده          ،امامزاده ای که مثل همیشه آن حس غریب را در تو زنده می کند.رد می شویم.باران و گل ولای وانت را زمین گیر میکند واین توفیق اجباری می شود که بقیه راه را پیاده طی کنیم.پیاده می شویم و صبحانه را در هوایی مطبوع و دلچسب صرف می کنیم.۳ساعت پیاده روی تا آبشار و بیقراری برای دیدنش مثل انتظار عاشقانه وصف ناگفتنی ست.از کنار روستای باصفای سرتنگ که در انتهای جاده قرار دارد  به سمت پایین می رویم.فراز و نشیب زیاد است،زیبایی بی نهایت است.احساس می کنی خدا تو را همراهی می کند.لحظه ای که صدای آب گوشت را می نوازد، نفست تازه می شود،دوست داری شاعر شوی و لحظه لحظه اش را بسرایی.

آب یعنی زندگی،یعنی حرکت،یعنی رفتن و در راه نماندن،یعنی شستن و از نو شدن…

ساعت ۱۲ به آبشار می رسیم و ۲ساعت سیری ناپذیر به تماشایش می نشینیم.نهار را در جوار آبشار شِوی صرف می کنیم.ساعت ۶ که مسیر ۳ ساعته با وانت را برمی گردیم،هوا بس ناجوانمردانه سرد شده است.با اینکه از سرما می لرزیم ته دلمان تمام شدنش را آرزو نمی کنیم.بالاخره به اتوبوس می رسیم.باز می گردیم اما هنوز دل پیش یار داریم.باز هم شب را به مدرسه می رویم.

آبشار شوي

ساعت۸ صبح روز چهارم حرکت به سمت نصف جهان را آغاز می کنیم.۱۲ظهر به خرّم آباد می رسیم و ۲ساعتی را در قلعه ی فلک الافلاک گشت می زنیم.ساعت ۲ باز هم به سمت اصفهان می آییم و بالاخره۹ شب ۱۲/۱/۹۳ میدان جمهوری پیاده می شویم و باز هم خودمان می شویم و خودمان،اما با انرژی تر،فکر مثبت تر،اندیشه ای نوتر از چند روز قبل و با یک دنیا خاطره.جای همه تان خالی بود.به امید فردایی بهتر و پرشکوه تر برای همه…

گزارش نویس و عکاس  نجمه کریمی